Ludzkie ofiary w Biblii

Powtórzonego Prawa 12, 27 

,,Całopalenia – mięso i krew – złożysz na ołtarzu Pana, Boga swego, a mięso spożyjesz". 

Judeo-chrześcijańska biblia jest przepełniona krwawymi ofiarami z LUDZKIEJ krwi. Większość chrześcijan polega na tym co mówi ich kaznodzieja, albo/lub są zbyt leniwi bądź też umysłowo ograniczeni by poczytać i postudiować samemu. Ilu ludziom tak NAPRAWDĘ zależy żeby MYŚLEĆ?? Abstrahując od wyraźnych krwawych ofiar z ludzi dla jehowy, krwawa łaźnia, jedna za drugą miała miejsce pod dyrektywą i rozkazami tej łaknącej krwi istoty. Przybierało to formę licznych wojen oraz innych nieludzkich czynów.

Święte teksty Gojów oraz uświęcone pisma zostały zastąpione fikcyjnym żydowskim ścierwem. Nie ma w tym nic duchowego. Jedynie morderstwo za morderstwem, nie różniące się od kontrolowanego przez żydów Hollywood, gdzie bez końca podkreśla się przemoc, rozlew krwi i morderstwo.

Wyjścia 22, 29 

,,To samo uczynisz z pierworodnym z bydła i trzody. Przez siedem dni będzie przy matce swojej, a dnia ósmego oddasz go Mnie".

Ezechiela 20,

25 ,,Dla tego dopuściłem u nich prawa, które nie były dobre, i nakazy, według których nie mogli żyć".

26 ,,Pokalałem ich własnymi ich ofiarami gdy dopuściłem, by przeprowadzali przez ogień wszystko, co pierworodne – aby obudzić w nich grozę i by tak poznali, że Ja jestem Pan".

II Samuela 21,

6 ,,Niech wydadzą nam siedmiu mężczyzn z jego potomków. Powiesimy ich wobec Pana na wzgórzu Saula, który był wybrańcem Pańskim>>. Król odpowiedział: <<Wydam ich wam">>

9 ,,Oddał ich w ręce Gibeonitów. Powiesili ich oni na wzgórzu wobec Pana. Razem zginęło ich siedmiu. Zostali straceni w pierwsze dni żniw: był to początek żniw jęczmienia".

10 ,,Rispa, córka Ajji, wzięła worek i rozłożywszy go na kamieniu, od początku żniw aż do zroszenia ich deszczem z nieba, nie dozwalała, by ptactwo z powietrza rzucało się na nich w ciągu dnia, a dzikie zwierzęta w nocy".

Kiedy siedmiu ludzi zostaje zamordowanych z zimną krwią w celu zaspokojenia jehowy, mając nadzieję że zakończy on panujący głód, może to być nazwane tylko ludzką krwawą ofiarą.

Więcej krwawych ofiar:

Liczb 31,

25 Potem tak mówił Pan do Mojżesza:

26 ,,Policz wraz z kapłanem Eleazarem i głowami rodów społeczności to, co z ludzi i bydła zostało przyprowadzone jako zdobycz".

27 ,,Podziel zdobycz na połowę pomiędzy tych, którzy brali udział w wyprawie, i pomiędzy całą społeczność"

28 ,,Winieneś jednak od wojowników, którzy wyruszyli na wyprawę, wziąć jako dar dla Pana jedną sztukę na pięćset – zarówno z ludzi, jak też z wołów, osłów i owiec".

29 ,,Z połowy należącej do nich weźmiesz, a dasz kapłanowi Eleazarowi jako ofiarę dla Pana".

30 ,,Z połowy [należnej reszcie] Izraelitów weźmiesz pięćdziesiątą część, tak ludzi, jak też wołów, osłów i owiec, słowem ze wszystkiego bydła, i dasz to lewitom, którzy pełnią służbę w przybytku Pana".

31 Mojżesz i kapłan Eleazar wykonali wszystko, co im Pan nakazał.

32 Zdobycz, którą wojownicy wzięli jako łup, składała się z sześciuset siedemdziesięciu pięciu tysięcy owiec,

33 siedemdziesięciu dwóch tysięcy wołów,

34 sześćdziesięciu i jednego tysiąca osłów,

35 a osób, czyli dziewcząt które jeszcze nie obcowały z mężczyzną, było razem trzydzieści dwa tysiące.

36 Połowa przypadająca w udziale tym, którzy brali udział w wyprawie wojennej, wynosiła: trzysta trzydzieści siedem tysięcy pięćset owiec.

37 Z tego oddali Panu sześćset siedemdziesiąt pięć sztuk;

38 trzydzieści sześć tysięcy wołów – z czego oddali Panu siedemdziesiąt dwie sztuki;

39 trzydzieści tysięcy pięćset osłów, z czego oddali Panu sześćdziesiąt i jedną sztukę.

40 Wreszcie szesnaście tysięcy osób, z czego oddali Panu trzydzieści dwie osoby.

Fragment ten pochodzi z „The Handbook of Jewish Knowledge” autorstwa Nathana Ausubela © 1964; strony 302-303

„Jefte, jeden z rządzących sędziów po podboju Kanaanu, poswięcił swoją jedyną córkę Bogu Izraela podczas świętowania zwycięstwa nad Amonitami; „wizjoner” Samuel w ofiarny sposób przed Bogiem porąbał ciało Agaga; Dawid, wrażliwy poeta król oddał siedmiu synów Saula Gibeonitom „by powiesić ich dla Boga.”

Przykład tego można zaobserwować poniżej, jak ów wers został zmieniony w Księdze Sędziów 11, 39.

W pozostałych, człowiek został zastąpiony „owieczką.”

Sędziów 11,

34 Gdy potem wracał Jefte do Mispa, do swego domu, oto córka jego wyszła na spotkanie, tańcząc przy dźwiękach bębenków, a było to dziecko jedyne; nie miał bowiem prócz niej ani syna, ani córki.

35 Ujrzawszy ją rozdarł swe szaty mówiąc: ,,Ach, córko moja! Wielki ból mi sprawiasz! Tyś też wśród tych, co mnie martwią! Oto bowiem nierozerwalnie złożyłem Panu ślub, którego nie będę mógł odmienić!".

36 Odpowiedziała mu ona: ,,Ojcze mój! Skoro ślubowałeś Panu, uczyń ze mną zgodnie z tym, co wyrzekłeś własnymi ustami, skoro Pan pozwolił Ci dokonać pomsty na twoich wrogach, Amonitach!".

37 Nadto rzekła do swego ojca: ,,Pozwól mi uczynić tylko to jedno: puść mnie na da miesiące, a ja udam się na góry z towarzyszkami moimi, aby opłakać moje dziedzictwo".

38 ,,Idź!" - rzekł do niej. I pozwolił jej oddalić się na dwa miesiące. Poszła więc ona i towarzyszki jej i na górach opłakiwała swoje dziedzictwo.

39 Minęły dwa miesiące i wróciła do swego ojca, który wypełnił na niej swój ślub i tak nie poznała pożycia z mężem. Weszło to następnie w zwyczaj w Izraelu,

40 że każdego roku schodziły się na cztery dni córki izraelskie, aby opłakiwać córkę Jeftego Gileadczyka.

Czy to nie jest oczywiste? W Księdze Sędziów 11, 35 Jefte „drze” swój ubiór. Dla tych, którzy nie znają tego określenia, jest to stary ale i także żydowski zwyczaj by drzeć (rozrywać) swoje ubranie po śmierci ukochanej osoby. „Oto bowiem nierozerwalnie złożyłem Panu ślub, którego nie będę mógł odmienić!” Złożył obietnicę jehowie że poświęci swoją jedyną córkę. Jest to rażąco wyraźne, że jehowa żąda takich uczynków w zamian za zwycięstwa nad swoimi wrogami oraz “dziećmi Amonitów”, jako że oświadczył „nie może jej odmienić.”

Powtórzonego Prawa 28,

53 ,,Będziesz zjadał owoc swego łona: ciała synów i córek, danych ci przez Pana, Boga twego – wskutek oblężenia i nędzy, jakimi twój wróg cię uciśnie".

54 ,,Człowiek u ciebie najbardziej delikatny rozpieszczony złym okiem będzie spoglądał na swego brata, na żonę łona swojego i na resztę swych dzieci, które pozostały".

55 ,,Nie chcą nikomu dać ciała swych synów, które będzie jadł, bo nie będzie już miał nic wskutek oblężenia i nędzy, jakimi cię uciśnie twój wróg we wszystkich twych miastach".

56 ,,Kobieta najbardziej u ciebie delikatna i tak rozpieszczona, że nie chciała nawet postawić stopy na ziemi wskutek delikatności i rozpieszczenia, złym okiem spojrzy na męża swego łona, na syna i córkę".

57 ,,Ze względu na łożysko, które wyszło z jej łona, lub na dzieci urodzone przez siebie, gdyż jeść je będzie w ukryciu wobec braku wszystkiego w czasie oblężenia, w nędzy, jakimi cię uciśnie wróg we wszystkich twych miastach".

58 ,,Jeśli nie będziesz wypełniał wszystkich słów tego Prawa – zapisanych w tej księdze – bojąc się chwalebnego i straszliwego tego Imienia Pana, Boga swego".

Wyjścia 20, 24 

,,Uczynisz Mi ołtarz na ziemi i będziesz składał na nim twoje całopalenia, twoje ofiary biesiadne z twojej trzody i bydła na każdym miejscu, gdzie każę ci wspomnieć moje imię. Przyjdę do ciebie i będę ci błogosławił".

Wyjścia 24,

4 Spisał więc Mojżesz wszystkie słowa Pana. Nazajutrz wcześnie rano zbudował ołtarz mu stóp góry i postawił dwanaście stel, stosownie do liczby dwunastu pokoleń Izraela.

5 Potem polecił młodzieńcom izraelskim złożyć Panu ofiarę całopalną i ofiarę biesiadną z cielców.

6 Mojżesz zaś wziął połowę krwi i wylał ją do czar, a druga połową krwi skropił ołtarz

7 Wtedy wziął Księgę Przymierza i czytał ją głośno ludowi. I oświadczyli: ,,Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni".

8 Mojżesz wziął krew i pokropił nią lud, mówiąc: ,,Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów".

Wyjścia 23, 18 

,,Nie będziesz składał krwi mojej ofiary z chlebem kwaszonym i nie będziesz przechowywał do rana tłuszczu mojej świątecznej ofiary".

Wyjścia 29,

10 ,,Potem zaprowadzisz młodego cielca przed Namiot Spotkania, i położą Aarona i jego ręce na głowie cielca".

11 ,,I zabijesz go przy wejściu do Namiotu Spotkania".

12 ,,Wziąwszy zaś nieco krwi tego cielca, namaścisz palcem wskazującym rogi ołtarza , a resztę krwi wylejesz u podstawy ołtarza".

13 ,,A pozbierawszy tłuszcz, który pokrywa wnętrzności, i płat tłuszczu, który jest na wątrobie, i obie nerki, i tłuszcz który jest na nich, palisz to na ołtarzu".

14 ,,Lecz mięso cielca i jego skórę, i mierzwę spalisz poza obozem. Jest to ofiara za grzech".

15 ,,Weźmiesz następnie pierwszego barana, i położą Aarona i synowie jego ręce na głowie tego barana".

16 ,,I zabijesz potem tego barana, a wziąwszy nieco jego krwi pokropisz ołtarz dokoła".

17 ,,I podzielisz barana na części, i obmywszy wnętrzności jego i nogi położysz je na innych jego częściach i na głowie".

18 ,,I spalisz całego tego barana na ołtarzu. Jest to ofiara całopalenia dla Pana, miła woń, ofiara spalania dla Pana".

19 ,,A potem weźmiesz drugiego barana, Aaron zaś i jego synowie włożą ręce na jego głowę".

20 I zabijesz barana, a wziąwszy nieco jego krwi namaścisz nią wierzch prawego ucha Aarona i wierzch prawego ucha jego synów i duże palce ich prawej ręki i nogi, i pokropisz krwią ołtarz dookoła".

21 ,,I weźmiesz nieco krwi, która jest na ołtarzu, i oleju do namaszczania , i pokropisz Aarona i jego szaty, jego synów i ich szaty, aby był poświęcony razem ze swymi szatami, a z nim także jego synowie i szaty jego synów".

22 ,,I weźmiesz z barana jego tłuszcz i ogon, i tłuszcz pokrywający wnętrzności, i płat tłuszczu który jest na wątrobie, i obie nerki, i tłuszcz, który jest na nich, i prawe udo, bo to jest baran [ofiarny] wyświęcenia".

23 [Weźmiesz] też bochen chleba i placek [przyrządzony] na oliwie i podpłomyk z kosza przaśników, które są przed Panem".

24 Wszystko to położysz na dłonie Aarona i na dłonie jego synów, i wykonasz gest kołysania przed Panem".

25 ,,Weźmiesz to potem z ich rak i spalisz na ołtarzu nad całopaleniem jak miłą woń przed Panem. Jest to ofiara spalania dla Pana".

26 ,,I weźmiesz mostek z piersi barana ofiarowanego na wyświęcenie Aarona, i wykonasz nim gest kołysania, i przypadnie on tobie w udziale".

27 ,,I jako rzecz świętą oddzielisz mostek kołysany i łopatkę podnoszoną, i to, co było kołysane, i co było podnoszone z barana jako ofiary wyświęcenia oraz co się należy Aaronowi i co się należy jego synom".

28 ,,Ma to przypaść w udziale Aaronowi i jego synom po wieczne czasy jako należność od Izraelitów. Jest to bowiem ofiara podniesienia, a ofiara podniesienia należy się im od Izraelitów z ofiar biesiadnych, jako unoszona z nich dla Pana".

29 ,,A szaty święte Aarona będę oddane po nim jego synom, i będą w nie ubrani, gdy będą namaszczeni wprowadzani w czynności kapłańskie".

30 ,,Przez siedem dni będzie je wdziewał ten z jego synów, który zostanie po nim kapłanem i będzie wchodził do Namiotu Spotkania, aby pełnić służbę w świętym przybytku".

31 ,,Weźmiesz też barana [z ofiary] wyświęcenia i ugotujesz jego mięso w miejscu poświęconym".

Kapłańska 1,

1 Pan wezwał Mojżesza i tak powiedział do niego z Namiotu Spotkania:

2 ,,Mów do Izraelitów powiedz im: Jeśli kto z was zechce złożyć dar z bydląt dla Pana, niech złoży go albo z cielców, albo z mniejszego bydła".

3 ,,Jeżeli chce złożyć na ofiarę całopalną dar z bydła, niech weźmie samca bez skazy i przyprowadzi go przed wejście do Namiotu Spotkania, aby Pan przyjął go łaskawie".

4 ,,Połozy rękę na głowie żertwy, aby była przyjęta jako przebłaganie za niego".

5 ,,Potem zabije młodego cielca przed Panem, a kapłani, synowie Aarona, ofiarują krew, to jest pokropią nią dokoła ołtarz stojący przed wejściem do Namiotu Spotkania".

6 ,,Następnie obedrze żertwę ze skóry i podzieli ją na części".

7 ,,Kapłani, synowie Aarona, przyniosą ogień na ołtarz i ułożą drwa na ogniu".

8 ,,Potem kapłani, synowie Aarona, ułożą części wraz z głową i tłuszczem na drwach leżących na ogniu na ołtarzu".

9 ,,Wnętrzności i nogi zwierzęcia będą obmyte wodą. Kapłan zamieni to wszystko na dym na ołtarzu. To jest całopalenie, ofiara spalania, miła woń dla Pana".

10 ,,Jeżeli zaś kto chce złożyć na ofiarę całopalną dar z trzody, z baranków lub koziołków, niech weźmie samca bez skazy".

11 ,,Będzie on zabity po północnej stronie ołtarza, przed Panem, a kapłani, synowie Aarona, pokropią krwią Jego ołtarz dokoła".

12 ,,Potem podzielą go na części. Kapłan ułoży je wraz z głową i tłuszczem na drwach leżących na ogniu, na ołtarzu".

13 ,,Wnętrzności i nogi zwierzęcia będą obmyte wodą. Kapłan złoży w ofierze to wszystko i zamieni w dym na ołtarzu. To jest całopalenie, ofiara spalana, miła woń dla Pana". 
14 ,, A jeżeli kto chce złożyć w darze ptaka jako całopalenie dla Pana, niech złoży w darze synogarlicę lub młodego gołębia". 

15 ,, Kapłan przyniesie go do ołtarza, złamie mu główkę i zamieni go w dym na ołtarzu. Krew jego wyciśnie na ścianę ołtarza". 
16 ,, Potem oddzieli wole jego wraz z piórami i wyrzuci je na popielisko, na wschód od ołtarza". 
17 ,, Następnie kapłan naderwie jego skrzydła, jednak nie oddzielając ich całkowicie, i zamieni w dym na ołtarzu, na drwach leżących na ogniu. To jest całopalenie, ofiara spalana, miła woń dla Pana". 


Kapłańska 7, 1

1 Oto prawo odnoszące się do ofiary zadośćuczynienia: jest ona rzeczą bardzo świętą,
2 Na tym samym miejscu, na którym będą zabijać ofiarę całopalną, będą także zabijać ofiarę zadośćuczynienia. Krew jej wyleją dokoła ołtarza,
3 ale cały jej tłuszcz będzie złożony w ofierze: ogon, tłuszcz, który okrywa wnętrzności,
4 obie nerki i tłuszcz, który jest na nich, który sięga aż do lędźwi, a także płat tłuszczu na wątrobie – przy nerkach będzie oddzielony,
5 Kapłan zamieni to wszystko w dym na ołtarzu jako ofiarę spalania dla Pana. To jest ofiara zadośćuczynienia.

Kapłańska 7, 14

,,Z każdego rodzaju darów ofiarnych będzie odłączony jeden jako dar szczególny dla Pana. Otrzyma go kapłan, który pokropi krwią ofiary biesiadnej".


Kapłańska 7, 27

,,Ktokolwiek spożywa jakąkolwiek krew, będzie wykluczony spośród swego ludu".


Kapłańska 14, 34

,,Kiedy wejdziecie do ziemi Kanaan, którą daję wam w posiadanie, i jeżeli pozwolę wystąpić pladze trądu na jakimś domu należącym do was".


Kapłańska 14,


49 ,,Aby oczyścić dom, kapłan weźmie dwa ptaki, kawałek drzewa cedrowego, nitki karmazynowe i hizop".
50 ,,Zabije jednego ptaka nad naczyniem glinianym, ponad wodą żywą".
51 ,,Potem weźmie kawałek drzewa cedrowego, hizop, nitki karmazynowe i ptaka żywego, umoczy je we krwi ptaka zabitego i w wodzie żywej, i pokropi dom siedem razy".
52 ,,W ten sposób oczyści dom krwią ptaka, wodą żywą, drzewem cedrowym, hizopem i nitkami karmazynowymi".
53 ,,Ptaka zaś żywego wypuki poza miasto, na pole. W ten sposób dokona przebłagania zadom i będzie on czysty".
54 ,,To jest prawo odnoszące się do wszelkiej plagi trądu i grzybicy,
55 trądu ubrania i domu,
56 nabrzmienia, wysypki i białej plamy,
57 aby pouczyć, kiedy coś jest czyste, a kiedy nieczyste. To jest prawo odnoszące się do trądu".


Więcej przykładów krwawych ofiar dla Jehowy:


Kapłańska 8, 14–32
Kapłańska 9, 1-24
Kapłańska 14, 1-5
Kapłańska 14, 12-28
Kapłańska 23, 12-21
Liczb 19, 1-7
Jozue 10, cały rozdział – nic tylko masowe morderstwa
Sędziów 1, 1-18
Sędziów 3, 27-31

I tak bez końca. Powtórki niekończących się morderstw i rozlewów krwi. Słowo „krew” jest w kółko używane. Pomyślałbyś, że byłoby to tak oczywiste.

Wszyscy musimy mieć na uwadze to, iż nazarejczyk był ostateczną ofiarą ludzką; „spożywajcie jego ciało i pijcie jego krew” fraza ta jest ciągle powtarzana podczas każdej chrześcijańskiej mszy na całym świecie.

Powyższy artykuł oraz ten link (Podprogowy przekaz) są ciągle w trakcie tworzenia. Link ujawnia krwawe łaźnie jedną za drugą, oraz ludobójstwa Gojów z rąk żydów.